CAN YOU SAVE ME - Prologue

-Prologue-

“. . . ช่ ว ย ด้ ว ย เ ถ อ ะ”

เสียงที่เอ่ยเพียงแผ่ว เบาพอจะถูกสายลมพัดพากลืนหายไปกับอากาศ ร่างสีดำสนิทค่อยๆหลับตา เปิดอีกหนึ่งประสาทสัมผัสให้ทำหน้าที่ของมันได้ดีขึ้น

“. . . ช่ ว ย เ ร า ด้ ว ย”

นึกขอบคุณสายลมที่ไม่ใจร้าย หอบเอาเสียงเล็กๆนั้นหายไปในทิศทางอื่น

เขาค่อยเคลื่อนเข้าใกล้ต้นเสียงโอดครวญนั้นทีละนิด

“...”

ภาพตรงหน้าไม่ผิดไปจากที่คิดสักเท่าไรนัก

ผิวเนื้อละเอียดแต้มไปด้วยแผลฉกรรจ์จากกรงเล็บและรอยจิกกัด 


ด้วยสัญชาตญาณ.. กลิ่นคาวเลือดนั้นบ่งบอกให้รับรู้ได้ในทันที

ร่างสีดำสยายปีก แผ่รัศมีสร้างพื้นที่รอบตัว เศษดินเศษหญ้าปลิวตลบด้วยแรงกระพือ และเพียงไม่ถึงนาทีทุกอย่างก็กลับสู่สภาพ พื้นที่เล็กๆที่ถูกใช้เป็นอาณาเขตชั่วคราวเมื่อครู่ แทนที่ด้วยร่างกายมนุษย์สูงใหญ่ 


นัยน์ตาคม..จ้องเขม็งยังร่างที่กำลังหายใจอ่อน 

แม้เปลือกตานั้นแทบจะปิดสนิท..แต่ก็ยังมองสบกลับมา 

ปากอิ่มนั้นเริ่มเผยอ..พยายามจะเอื้อนเอ่ยบางอย่าง

“ข อ บ คุ ณ.. พ ร ะ เ จ้ า..”

มุมปากยกยิ้มเล็กน้อย

“ยังมีสัตว์ปีศาจที่เชื่อในพระเจ้าอีกเหรอ”

เขาแค่พูดกับตัวเอง

“นายรู้..?”

ร่างที่นอนหายใจรวยรินเค้นคำออกมา

“กลิ่นเลือดของนาย  ..เรายังรู้มากกว่าที่นายคิด”

เรียวคิ้วขมวดย่นเล็กน้อยแล้วก็คลายออกอย่างรวดเร็ว

“ยังไม่ต้องพูดอะไร เราจะช่วยนาย ยังเหลือแรงพอสลัดขนปีกที่หลังออกหรือไม่”

เมื่อเห็นว่าร่างบางนอนแน่นิ่ง ดวงตาที่ยังปริบปรือจึงแทนคำตอบได้ดี

“คงไม่ดีแน่ถ้านายจะเผยตัวเอง.. ในสภาพเช่นนี้”

สิ้นคำ เสื้อตัวนอกจากคนร่างสูงใหญ่ถูกใช้หุ้มคลุมร่างในอ้อมกอดไว้ เพื่อปกปิดร่องรอยที่อาจเป็นจุดสนใจหากใครผ่านมาพบเห็น

“ถือว่านายโชคดีมากที่เป็นเรา หากเป็นมนุษย์ทั่วไป คงได้เป็นเรื่องใหญ่แน่”
“เรา..ขอบใจ.. เรา..สัญญา ..เรา .. จะ .. ต อ บ แ ท น ”

คำพูดเลือนรางหายไปพร้อมการรับรู้ ตาที่เคยปริบปรือปิดสนิท ลมหายใจบางเบาแต่ยังคงระดับสม่ำเสมอ

ร่างที่หมดสติเปิดโอกาสให้เจ้าของวงแขนได้พิจารณามองอย่างถี่ถ้วน ริมฝีปากบางแย้มขึ้นอีกครั้งอย่างพึงพอใจ

“นายได้ตอบแทนเราแน่นอน เจ้าพิราบขาว”

-TBC-

 
>>> INFINITE "Back"

>>> [Karaoke Thaisub][MV] INFINITE - "Back"